shall i say goodye for a while?

Ikaw ang lahat sa akin
Kahit ika'y wala sa aking piling
Isang magandang alaala
Isang Kahapong lagi kong kasama


Literatura ang unang pag-ibig ko... natatandaan ko ng anim o pitong taong gulang lamang ako ng nagsimula akong mahumaling sa mga maikling kuwento na kinasasabiklan kong basahin mula sa mga libro ng nakakatanda kong kapatid… tuwing hapon, hindi ako matatagpuan na kasama ng aking mga pinsan sa labas ng bahay na naglalaro ng lutu-lutuan o ng manikang dinadamitan ng mga makukulay at magagarang kasuotan. Madalas, andun ako, sa nasa pinakamataas na baitang ng hagdanan sa bahay ng aking lola. Nagbabasa ng Walong Taong Gulang o ng Ang Kuwento ni Mabuti… Mas makulay kasi ang buhay nila. Mas masaya. Dinadala ako sa mga lugar na hindi ko pa napupuntahan at ipanapakilala sa mga taong hindi ko pa nakakasalamuha.Ang mga libro ang aking naging kanlungan ko sa oras na hindi ko maintindhan ang mga tao sa paligid ko… Sila ang nagturo sa akin ng mga bagay na hindi ko maunawaan… Umibig ako sa mga kuwento nila, nakiiyak sa mga tauhan, nakidalamhati sa kabiguan ng mga ito, napangiti sa kanilang mga natamong tagumpay at nakihalakhak sa bagay na kaaliw-aliw… Ang mga libro at mga kuwento ang aking naging kakampi… walang ibig makisalamuha sa mundo ko…


Ikaw ang lahat sa akin
Kahit ika'y di ko dapat ibigin
Dapat ba kitang limutin
Pa'no mapipigil ang isang damdamin
Kung ang sinisigaw ikaw ang lahat sa akin


Isang kontes ang sinalihan ko nung nasa grade five ako, at nanalo ako sa isang paligsahan ng pagsusulat ng sanaysay. Pwede naman pala akong magsulat. Kaya ko pala. Pwede naman rin pala akong magkwento bakit hindi ko ito ginawa noon pa? Ngunit, lagi na lamang akong nawawala sa landas na gusto kong puntahan… lagi akong iminumuwestra ng mga kamay na malayo sa mga pangarap ko… Gawin mo ang mga ito… gawin mo ang mga iyan… Hindi ganyan kundi ganito… Mali ka… Tama ako… tama kami… Hindi ako naging malaya sa pagpapasya, ni hindi ko nalaman kung paano magpasya sa kung ano ba talaga ang gusto kong gawin, kaya marahil hanggang ngayon nagduda pa rin ako sa sarili ko… hanggang ngayon, dinadalaw ako ng aking hindi pagiging sigurado sa mga bagay na gusto ko o ayaw ko… Nagtapos ako ng elementarya ng may medalya sa ibang mga larangan ngunit mga istorya at kwento pa rin ang nasa isip ko… Tumuntong ako ng high school, napuno na naman ako ng pagdududa… sa sarili ko… sa kung anong magagawa ko… sa kung anong maari kong marating… kung makakapagsulat pa ba ako… nagsusulat pa rin ako… ngunit muli… kahit ito ang gustong gusto ko… naligaw na naman ako ng mga maling pagpapasya… tinigil ko na ang pagbabasa… tinigil ko ang pagsusulat… itinapon ang mga ito… kahit alam kong ito ang buhay ko… inisip ko… hindi naman ako magaling sa pagsusulat… disin sana’y kasama ako sa mga school papers noon… nagsusulat ng artikulo… nagsusulat ng sanaysay o ng editoryal o ng mga kaganapan sa aming school… pero hindi naman ako pumapasa sa mga pagsusulit para makasama ang mga pinakamahuhusay… hindi ko alam kung anong eksaktong dahilan… marahil… hindi naman talaga ako para sa pagsusulat… ni hindi ako nararapat humawak ng kahit anong panulat… hindi ako nararapat tawaging manunulat… Tinapon ko ang pangarap ko… kahit ang mga literatura ang isinisigaw ng isip at puso ko…


At kung hindi ngayon ang panahon
Upang ikaw ay mahalin
Bukas na walang hanggan
Doo'y maghihintay pa rin

Matagal ko nang ibig na kumatha ng mga kuwentong bunga ng aking mga pangarap... at mga kabiguan... Pero sa tuwina… bakit puro hinanakit na lang ang nararanasan ko kapag pinipilit kong gawin iyon...

Sabi ng mga batikang manunulat na sina


Ikaw ang lahat sa akin
Sa Maykapal aking dinadalangin
Dapat ba kitang limutin
Pa'no mapipigil ang isang damdamin
Kung ang sinisigaw ikaw ang lahat sa akin

At kung hindi ngayon ang panahon
Upang ikaw ay mahalin
Bukas na walang hanggan
Hanggang matapos ang kaylan pa man
Bukas na walang haggan
Doo'y maghihintay pa rin


Pano mapipigil ang isang damdamin
Kung ang sinisigaw
Ikaw ang lahat sa akin

Read more!

My Neruda... and my Love

Tonight I Can Write The Saddest Lines

By Pablo Neruda

Tonight I can write the saddest lines.
Write, for example, 'The night is shattered
and the blue stars shiver in the distance.'
The night wind revolves in the sky and sings.

Tonight I can write the saddest lines.
I loved her, and sometimes she loved me too.
Through the nights like this one I held her in my arms.
I kissed her again and again under the endless sky.

She loved me, sometimes I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.
Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.

To hear the immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to the pasture.
What does it matter that my love could not keep her.
The night is shattered and she is not with me.


This is all. In the distance someone is singing. In the distance.
My soul is not satisfied that it has lost her.
My sight searches for her as though to go to her.
My heart looks for her, and she is not with me.


The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.
I no longer love her, that's certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.


Another’s. She will be another’s. Like my kisses before.
Her voice, her bright body. Her infinite eyes.
I no longer love her, that’s certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.


Because through nights like this one I held her in my arms
my soul is not satisfied that it has lost her.
Though this be the last pain that she makes me suffer
and these the last verses that I write for her.

Read more!

rummaging through my ice age old email... it's so nice to be mushy...

Here I am again. Crying after we hang up the phone. I know you think I’m just fine,saying goodnignt's and I love you's over the course of our conversation. We embarked on a sweet talk and ended up so nice too. Most probably, you don't know I’m feeling this way. And perhaps you barely have an idea of how much longing do I have towards you. Maybe it's just isn't right to depend your happiness to a person. But what else can I do? You make my life evolve. I wanted to be by your side, if possible, all the time. Yet, though, if we can make it to the point that we're already married, even that doesn't guarantee of us inseparable at times. I'm longing for you, so badly. And I’m afraid that this longing might lead into something not so nice. ... I'm always hungry for your touch, for your attention, for your voice...for everything that is you. I always want to feel your arms enveloping me, the comfort it gives to me, the immeasurable security...it makes me want to love you more and more...and also makes me forget of the sorrow and petty pains you've caused me. Yet, like this night and so many more nights to come and those that have passed by...I'm becoming an alien to myself and to you also. And before I sleep, I'll just memorize the sweetness of your voice when you're saying sorry, and perhaps, I'll just try to recall your lips brushing against mine...and the way your hands feel on my skin...its softness, its masculinity and femininity as well...you always make me wonder of how could you possess such extreme characteristics...yet, I'm often reminded, through that, how great our Lord is, how good He is to me for sending you in my life...I could never be grateful enough...maybe I could still wait for that time when we will sleep together under the blessing of God and our church. On nights, when, me, hugging your nice tummy and you, giving warmth on my body...and maybe then, I'd be more mature to face my own fears and at least you'll be there to give me a hug and sumptuous kiss whenever my tantrums are incomprehensible. And we will be filled by nice thoughts. Enormous dreams. I guess we will have time to laugh more often and I can lessen my crying too. I love you beyond words and the boundless sky. And I'll always do....

Read more!

and expecting is hard....

oftentimes, it's difficult to expect from other people, small expectations... big expectations... Is it too bad to be sometimes idealistic of what other people should act or think?

Read more!